بله، جواد خیابانی مجری و مفسر باسواد و علی دایی بازیکن اسطوره‌ای فوتبال کشور در یک مقطع زمانی و در کنار هم قرار است از روز 21 شهریورماه در دانشگاه علوم و تحقیقات تهران و در یک کلاس کنار هم بنشینند و داشته‌هایشان را تقویت کنند و تازه‌های علمی را به دانش خود اضافه کنند.

دیروز که به جواد خیابانی زنگ زدیم بیشتر از اینکه برای خودش خوشحال باشد به همت و اراده علی دایی آفرین گفت و اظهار کرد که چه کسی بهتر و لایق‌تر از علی دایی باید جامعه‌شناسی، آن هم جامعه‌شناسی ورزشی بخواند؟

خیابانی البته فقط درد دل می‌کرد و به هیچ وجه قصد مصاحبه نداشت. او می‌گفت: «آدم‌هایی مثل علی دایی باید بیایند و فضای ورزش را علمی‌تر و باسوادتر کنند. باید فوتبالی‌ها وارد دانشگاه شوند و فضای دانشگاه را پر کنند. همه ایران و دنیا دایی را می‌شناسند و او را دوست دارند. چرا نباید علی دایی‌ها دکتری جامعه‌شناسی ورزشی داشته باشند؟ من می‌گویم باید کریم باقری‌ها، علی منصوریان‌ها و یحیی گل‌محمدی‌ها هم وارد دانشگاه شوند. علی دایی نشان داده که در همه چیز موفق بوده است. مخصوصا در زمینه علمی. دایی پیش از اینکه موفقیت‌هایش در فوتبال آغاز شود دانشجوی دانشگاه صنعتی شریف بوده که کار هرکسی نیست وارد این دانشگاه شود. او توانایی دارد و بلدکار است. پس باید بدانیم که دایی به خاطر اسمش نبود که دکتری قبول شد بلکه از ابتدا توان و زمینه‌اش را داشت و امروز خواست و توانست به این کار اقدام کند و موفق شود.»

جواد خیابانی که هیچ‌گاه مصلحتی فکر نمی‌کند و حرف‌هایش رک و روراست می‌زند، گفت: «به اعتقاد من علی دایی باید یکی از اعضای رسمی فدراسیون جهانی فوتبال فیفا باشد. چرا ما توی سر خودمان می‌زنیم و همدیگر را خراب می‌کنیم. مگر توان و قدرت ما کمتر از توان سایر کشورهای دنیاست؟ چرا نباید همدیگر را در این زمینه تشویق و یاری کنیم؟! شاید به‌زعم برخی‌ها این حرف من خنده‌دار باشد، اما این را از ته‌دل و از روی اعتقادم می‌گویم که علی دایی استحقاق رئیس فیفا شدن را هم دارد.»

آقا جواد اما در مورد خودش و همکلاسی شدنش با علی دایی هم گفت: «به هر حال من و علی دایی سال‌هاست که با هم دوستیم و این دوستی‌ها همه جا بوده و اینجا هم ادامه خواهد داشت. ورود علی دایی به دانشگاه در این مقطع ‌انگیزه بسیار زیادی هم به سایر ورزشکاران انتقال خواهد داد.»

در طول سال‌ها دوستی با جواد خیابانی این را به خوبی دریافته‌ام که او با تمام گرفتاری‌ها و مشغله‌کاری، همواره در پی کسب علم و دانش است و سرش همیشه توی کتاب و تحقیق بوده و از این منظر هر روز در حال تقویت روحی و معنوی خود از طریق مطالعه است.

خودش در این‌باره می‌گوید: «من همیشه کله‌ام توی درس است. من پیش از هر چیزی یکمعلم هستم و به آن افتخار می‌کنم. ما معلم‌ها همیشه کم هستیم. از اول هم معلم بودیم. با گچ زندگی کردیم و عاشق درس هستیم. زندگی‌مان هم با کتاب و درس سپری می‌شود. من نباید زیاد در بورس باشم. من حساب بانکی ندارم اما 20 تا مدرک علمی دارم که همیشه به دادم رسیده است.»

خیابانی چندی پیش کتاب «سه‌گانه‌ای از پپ گواردیولا» را با تالیف و گردآوری خودش رونمایی کرد که بسیار مورد استقبال قرار گرفت. یک نکته از این کتاب از زبان خودش بسیار شنیدنی است که می‌گوید: «کتاب گواردیولا را که می‌خواندم دیدم این آدم(گواردیولا) با چه کسانی نشست و برخاست داشته و با دکتری و فیلسوف‌ها رفت‌وآمد دارد و دوست دارد تازه‌های علمی فراوانی از آنها یاد بگیرد. به‌واقع تاسف می‌خوردم که چرا نباید مربیان ما این‌گونه باشند و انواع ترفندها و تاکتیک‌های ورزشی را از استادان و دانشمندان یاد بگیرند؟ داشتم به این فکر می‌کردم که چرا مثل کونته و آنجلوتی و گواردیولا در فوتبال ما نباشند؟»

درد دل‌های ما تمامی ندارد اما زمان هم برای جواد خیابانی و هم برای روزنامه ما اهمیت دارد بنابراین حرف‌مان را با این جمله آقا جواد «بامعرفت» به پایان می‌رسانیم. او گفت: «چرا الان می‌گوییم پروفسور برانکو؟ چرا می‌گوییم سلطان علی پروین یا شهریار فوتبال و... ، چرا نباید فوتبالیست‌های ما دکتر و مهندس و پروفسور باشند؟»

منبع: روزنامه فرهیختگان